2024 Auteur: Isabella Gilson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-02 16:25
Niet veel mensen hebben gehoord van de taro-groente, ook wel taro genoemd. Deze geweldige plant groeit in landen met een warm klimaat. Weinigen van ons weten wat taro is - een vrucht of een groente? Het is erg populair onder de inwoners van Afrika en Azië, die er verschillende gerechten van bereiden. De taro-groente en zijn kenmerken zullen in deze review worden besproken.
Algemene beschrijving
Wat is een tarogroente? Dit is een vrij populaire plant in Afrika en Zuidoost-Azië, die wordt gegeten. Het wordt ook wel "oude taro" of "eetbare taro" genoemd. Dit is een meerjarige kruidachtige plant die behoort tot het geslacht Colocasia.
De tarogroente heeft een vezelig wortelstelsel. Omdat het onder de grond groeit, vormt het een vrij grote knol met een diameter van 5 tot 8,5 cm en een massa tot 4,5 kg. Er zijn veel knoppen op de wortels, sommige beginnen te ontkiemen en vormen nieuwe, secundaire, maar kleine knollen.
Het vruchtvlees van taro-groenteknollen kan, afhankelijk van de variëteit, geel,crème, roze, rood of oranje.
Botanisch kenmerk
De plant heeft grote pijlvormige of hartvormige bladeren. In de groei bereiken ze een hoogte van 1 m en een breedte van maximaal 50 cm. De bladeren vormen een basale rozet op bladstelen, die een lange gegroefde vorm hebben. Deze bladstelen bereiken meestal een lengte van ongeveer twee meter.
Vanuit de apicale knop op de knol, terwijl de plant groeit, ontwikkelt zich een bloemdragende scheut. De bloeiwijze heeft een oor met een geelgroene "sluier". De bovenste bloemen zijn mannelijk, de onderste zijn vrouwelijk en de middelste zijn rudimentair, steriel. De vruchten zijn kleine rode bessen met onderontwikkelde zaden.
Distributiegeschiedenis
De taroplant wordt ook wel de Chinese dalo-aardappel genoemd, of satoimo in het Japans, wat dorpsaardappel betekent. Er wordt aangenomen dat taro voor het eerst verscheen in India en zich vervolgens vanuit Birma, China, naar het oosten verspreidde en vervolgens recht naar het zuiden helemaal naar Indonesië.
Daarna ging hij naar Japan, Polynesië, Melanesië en zelfs Hawaï. In de Middeleeuwen bleef het zich verspreiden in Afrika en het Caribisch gebied. De taro-groente gedijt goed in subtropische en tropische streken.
Tegenwoordig wordt het verbouwd in de landen van Noord- en West-Afrika, India en China. Op de meeste eilanden in de Stille Oceaan en in Papoea (Nieuw-Guinea) zijn de knollen van deze plant een hoofdvoedsel.
Compositie envoedingswaarde
Taro-groente heeft een smaak die lijkt op aardappelen, maar met hints van vanille. Het bevat een groot aantal nuttige stoffen voor de mens. 100 gram knollen bevatten:
- vitamine B6 – 0.293mg;
- vitamine E - 2,5 mg;
- koolhydraten - 27,5 mg;
- mangaan - 0,40 mg;
- koper - 0,18 mg;
- kalium - 0,615 mg.
Het bevat ook aminozuren:
- tryptofaan - 0,025 mg;
- leucine - 0,115 mg;
- isoleucine - 0,055 mg;
- lysine - 0,07 mg;
- threonine - 0,072 mg.
Taro heeft een nogal ongebruikelijke smaak voor Europeanen. De combinatie van zoete vanille en aardappel zorgt voor een off-the-wall smaak. Het heeft ook nootachtige en zelfs kastanjetonen. Mensen hebben echter een verscheidenheid aan gerechten gemaakt met veel kruiden die dit gerecht onherkenbaar veranderen.
Calorie-inhoud en aanbevelingen
Calorie taro is 116 kcal per 100 gram groente. Naast de rijke voedings- en vitaminewaarde heeft het nog andere voordelen. Artsen raden aan taro te eten als een profylactisch middel tegen een aantal ziekten, bijvoorbeeld:
- om kanker te voorkomen;
- voor reumatoïde artritis;
- om de bloeddruk te verlagen;
- om de werking van het spijsverterings- en immuunsysteem te verbeteren.
En het wordt ook aanbevolen om het werk van de hartspier te stimuleren, voorhet gezichtsvermogen verbeteren en diabetes voorkomen.
Knollen
De taro-groente is vlezig en massief. Het is een zetmeelrijke vrucht die een knol wordt genoemd. Groenten verschillen nogal van elkaar in vorm en grootte. Ze zijn meestal rond of cilindrisch, langwerpig, met een lengte tot 35 cm en een diameter van ongeveer 15 cm. Heel vaak omringen de knollen kleine secundaire knollen of scheuten.
Taroknollen bestaan uit een kern, "schors" en schil. De laatste heeft een ruwe en vezelige textuur van bruine kleur. Het is bedekt met eigenaardige lokken van bladlittekens.
Vruchtkleur verschilt per variëteit. Het kan wit, paars, roze of geel zijn. Eén struik van de plant produceert verschillende vruchten met een gewicht van gemiddeld ongeveer 1 kg, maar er kan een gewas zijn met knollen die tot 3,5 kg wegen.
Gebruik
Taro-groenteknollen zijn erg rijk aan slijm en daarom worden ze gebruikt bij de pulp- en papierproductie en bij de vervaardiging van tabletten. Locals maken vaak taro puree, die zoet en zuur smaakt. Vee (varkens, schapen, koeien, geiten) wordt gevoed met knollen van wilde variëteiten van taro. Gekookte knollen kunnen qua calorieën worden vergeleken met maïs, wat een goede energiebron is voor vee.
Plantaardige bladstelen en bladeren van Taro worden gebruikt bij de vervaardiging van verschillende kleurstoffen. Deze plant wordt vaak gebruikt in landschapsontwerp bij het decoreren van aangrenzende ruimtes. De vezel dieverkregen uit fruit, dient als materiaal voor vlechtwerk. Op de foto van de taroplant kun je zijn ongewone en eigenaardige schoonheid zien.
Sap van bladeren en bladstelen heeft een hemostatisch en stimulerend effect op het menselijk lichaam. Knolsap wordt gebruikt als laxeermiddel, pijnstiller en kalmerend middel. Het wordt ook gebruikt als tege-g.webp
Hier is in alle opzichten zo'n ongewone groente. De taro-plant is uniek, zowel in zijn smaak en kenmerken als in zijn verschillende toepassingen.
Aanbevolen:
Tabel met vetgeh alte van vis: kenmerken, calorieën en nuttige eigenschappen
Volgens de observatie van onderzoekers zijn er veel honderdjarigen in de Scandinavische landen, ondanks het relatief barre klimaat en de korte zomer. Wat is het geheim? Feit is dat Scandinaviërs regelmatig vetrijke vis in hun dieet opnemen. Dit product versterkt het hart en de bloedvaten en verhoogt ook de algehele immuniteit van het lichaam
Hoe is feijoa nuttig en voor welke ziekten? Feijoa fruit: nuttige eigenschappen, contra-indicaties, foto's en recepten. Feijoa-jam: nuttige eigenschappen
Toen een paar jaar geleden bessen vergelijkbaar met kruisbessen in de winkelschappen verschenen, aarzelden mensen lang om ze te kopen. Maar nadat ze het hadden uitgevonden en het een keer hadden geprobeerd, begonnen ze ze als een gewone vrucht te beschouwen, waarvan de naam feijoa is. Na verloop van tijd werd bekend dat feijoa nuttig is
Gember: nuttige eigenschappen en contra-indicaties voor vrouwen. Ingelegde gember: nuttige eigenschappen
Elk land heeft zijn eigen traditie van het gebruik van gember. Dus de gehoornde wortel in Azië, beschouwd als de geboorteplaats van de plant, is een universele remedie voor vele ziekten. In China en India wordt aangenomen dat het eten van gember een lang en gezond leven bevordert
Datums: nuttige eigenschappen en contra-indicaties. Nuttige eigenschappen van gedroogde dadels
Dadels zijn niet alleen een oosterse zoetheid, maar ook een opslagplaats van vitamines. Ze zijn rijk aan voedingsstoffen en zijn ook een natuurlijke remedie voor veel kwalen
Wilde zalm: beschrijving, kenmerken, eigenschappen en beste recepten
Atlantische zalm (zalm) is een bedreigde soort van de zalmfamilie. Dankzij de kweek van deze vis op de boerderij is zalmvlees bijna het hele jaar verkrijgbaar (en vrij goedkoop). Wat niet gezegd kan worden over wilde zalm, oorspronkelijk uit de Stille Oceaan zelf - het wordt gevangen met een seizoensgebonden methode. Hoewel sommige experts beweren dat kweekvis die "in gevangenschap" wordt gekweekt, volgens hun normen net zo lekker is, maar het is gewoon niet te vergelijken met leven "op gratis brood"
